جامعه صنفی کشور چهار سال سخت را پشت سر گذاشت، سال‌هایی که همراه شد با مشکلاتی چون وقوع چندباره سیلاب، شیوع ویروس کرونا، تداوم رکود بازار و افزایش نرخ مالیات و این مصائب در حالی بر جامعه صنفی تحیمل شد که نهادهای صنفی از توان کافی برای کمک به اصناف محروم بودند.
به گزارش پایگاه خبری اتاق شفاف، مستندات تاریخی گواهی می‌دهند که همواره بازار نهادی قدرتمند بوده و به تبع آن نهادهای صنفی از توان بالایی برخوردار بودند و همواره بازاریان و اصناف پشتیبان مردم و همراه دولت‌ها بوده‌اند.
اما متاسفانه در سال‌‌های اخیر جنگ قدرت در نهادهای صنفی موجب شد تا در مسیری قرار بگیرند که توان ایشان کاهش یافته و اثرگذاری آنها به میزان قابل توجهی تحلیل رود و دیگران مجوز پیداکنند در امور اصناف مداخله کنند.
آخرین مجادله قدرت به دوره دوم انتخابات هیأت رئیسه اتاق‌های اصناف باز می‌گردد و اوج این تقابل در اتاق پایتخت رقم خورد، مقابله‌ای که فعالان صنفی برخی شهرهای دیگر به آتش آن دامن می‌زدند تا زیرساخت‌های به قدرت رسیدن خود را فراهم کنند.
دو دستگی در اتاق تهران موجب شد تا بزرگترین اتاق اصناف کشور تضعیف شود و همان‌ها که در دعوای انتخابات طرف یکی از گروه‌ها را گرفته بودند، ناگهان تغییر موضع دادند و بیرق گذر از تهران را بلند کردند تا برای اولین بار در تاریخ نوین اصناف، تهران به عنوان پایتخت نماینده‌ای در عالی‌ترین تشکل صنفی کشور نداشته باشد.
این اتفاق که با دسیسه و حربه‌ای شوم و خط کشیدن میان و تهران و شهرستان‌ها به نتیجه رسیده بود، ماحصل قدرت‌طلبی گروهی معدود بود که به این مهم توجه نداشتند که وزن هر تشکلی را اعضای آن و در رأس آنها هیأت رئیسه تعیین می‌کند و قطعا حضور نمایندگان شهرهایی که تعداد واحدهای صنفی آنها بیشتر است، در هیأت رئیسه اثرگذارتر است.
این مهم یکی از قواعد تشکل‌گرایی است و ارتباطی به تعصبات قومی و قبیله‌ای ندارد و تشکل پرجمعیت‌تر، قدرتمندتر و توان چانه‌زنی و مطالبه‌گری روسای تشکل بالاتر است و اتاق اصناف ایران نیز از این قاعده مستثنی نسیت.
اما متأسفانه در دوره دوم فعالیت اتاق‌های اصناف جریان تقابل قدرت موجب شد تا تهران نماینده‌ای در هیأت رئیسه اتاق اصناف ایران نداشته باشد و جای خالی چهرهای شاخص در هیأت رئیسه موجب شد تا عالی‌ترین نهاد صنفی کشور چهار سال به جای مطالبه حقوق خانواده بزرگ اصناف به محل مجادله تبدیل شود و به صورت روزافزون از توان و اثرگذاری آن کاسته شد.
دوره دوم هرچه بود، پایان یافت و در حالیکه اتاق‌های اصناف شهرستان‌ها هیأت رئیسه جدید خود را شناخته‌اند، مقدمات برای انتخابات اتاق اصناف ایران فراهم و تا پیش از پایان فصل پاییز هیأت رئیسه اتاق اصناف ایران نیز انتخاب می‌شوند.
اگرچه همچنان مهره‌چینی‌ها و برنامه‌ریزی‌ها برای دور نگهداشتن نمایندگان اتاق پایتخت از کرسی‌های هیأت رئیسه اتاق ایران در دستور کار است، اما با آنچه در اتاق اصناف تهران رقم خورد، گمانه‌زنی‌ها از حضور یک الی سه نفر از تهرانی در هیأت رئیسه اتاق اصناف تهران خبر می‌دهد.
آنچه از ظواهر امر پیداست در این دوره خرد جمعی و منطق بر هیأت رئیسه اتاق اصناف تهران حاکم شده‌است و بهرغم رقابت جدی در جریان انتخابات میان دو گروه اصلی و تداوم مجادله قدرت در تقسیم وظایف در هیأت رئیسه با نهایی شدن تصمیمات و تقسیم وظایف، تقابل و مجادله پایان یافته و همکاری و همدلی جای آن را گرفته‌است.
اگر این شرایط تثبیت و هیأت رئیسه اتاق اصناف تهران خردورزی را همچنان در دستور کار داشته باشد، می‌توان امیدوار بود که در انتخابات هیأت رئیسه اتاق اصناف ایران نیز اثرگذار ورود کرده و با همراهی اکثریت اعضای اجلاسیه که بی‌توجه به منافع شخصی، مصالح جمعی را باور دارند، بتوانند در هیأت رئیسه این اتاق نیز سهم داشته باشند.
آنچه امروز باید مورد توجه قرارگیرد، هم‌افزایی بزرگان جامعه صنفی تهران و کشور برای کمک به حفظ شرایط کنونی اتاق اصناف تهران است تا از مسیر تعامل و همدلی خارج نشوند و تجربه تلخ گذشته تکرار نشود.
فهرست