سید محمود موسوی، رئیس اتحادیه سراجان تهران در ادامه تصریح کرد: این افراد با فعالیت و تولید کیف های زنانه بازار این رسته را اشباع کرده اند و بتازگی با تولید کوله پشتی و انواع چمدان، بیم آن می رود که تولیدکنندگان ایرانی کم کم از فعالیت در این حوزه هم خارج شده و بیکار شوند.
وی ادامه داد: بارها وضعیت موجود را به تمامی دستگاه های ذیربط موضوع اطلاع داده ایم؛ اما نه تنها ترتیب اثر داده نشده بلکه تعداد افراد شاغل اتباع بیشتر هم شده است. حضور این افراد نه تنها به بیکارتر شدن ایرانیان شاغل سرعت می دهد ؛ بلکه به زیان دستگاه های دولتی هم هست؛ چرا که خود را متعهد به پرداخت بیمه، مالیات و دیگر هزینه ها نمی کنند.
موسوی در خصوص مواد اولیه مورد نیاز صنف بیان داشت: در تولید چرم طبیعی و مصنوعی در کشور مشکلی نداریم؛ اما برای یراق آلات با کمبود رو به رو هستیم. تحریم در سال های اخیر اگر چه صدمات زیادی به بخش های مختلف اقتصادی وارد ساخت؛ اما تولیدکنندگان دسته اول توانستند سطح کیفیت را به نوع خارجی نزدیک کنند از این رو واردات این محصول از خارج متنفی شد.
رئیس اتحادیه سراجان تهران با اشاره به آسیب های صنف متبوع خود در دوران کرونا گفت: به قاطعیت می توان گفت صنف سراج از جمله صنوفی است که طی سه سال شیوع ویروس کرونا به دلیل تعطیلی مدارس و دانشگاه ها، عدم برگزاری مجالس و میهمانی های مختلف به دلیل ممانعت از سفرهای توریستی، سفر به مکه مکرمه و عتبات عالیات به نابودی رسید و تنها تعهد این صنف از سوی اعضا باعث شد تا شغل خود را ترک نکنند در حالی که زیان های زیادی را متحمل شدند.
وی وجود ماده ۱۸۶ قانون مالیات های مستقیم در صدور پروانه کسب را از مشکلات اتحادیه دانسته و گفت: اجرای ماده ۱۸۶ برای افرادی که با اجازه مالک، سرقفلی واحد صنفی را اجاره داده اند مشکلات زیادی را ایجاد نموده است. موسوی محاسبات ورود و خروجی های دستگاه های پوز در خصوص مالیات را از دیگر مشکلات صنف برشمرد و افزود: دستگاه پوز به نام مستاجر و پروانه کسب به نام صاحب سرقفلی است، بنابراین در قانون جدید دستگاه پوز باید به نام فردی باشد که پروانه دارد در حالیکه ذی نفع مستاجر است نه صاحب پروانه، لذا از سازمان امور مالیاتی می خواهیم این مشکل که مبتلابه بسیاری از فعالان اقتصادی است را بر طرف کند.