تلاش منفعت‌طلبان برای تداوم دو دستگی در جامعه صنفی

چهار سال پیش در چنین روزهایی چون امروز، هیأت رئیسه اتاق‌های اصناف سراسر کشور انتخاب شده بودند و مقدمات انتخاب نمایندگان استان‌ها در اجلاسیه اتاق اصناف ایران فراهم می‌شد تا در مرحله بعدی و پس از مشخص شدن ترکیب نمایندگان اتاق ایران، هیأت رئیسه انتخاب و در نهایت سکان‌دار سفینه بزرگترین جامعه صنفی کشور، یعنی رئیس اتاق اصناف ایران مشخص شود.
به گزارش پایگاه خبری اتاق شفاف، در آن روزها عده‌ای با تعریف اهداف کاملا شخصی، پس از آنکه موفق شده بودند در جامعه صنفی تهران شکاف جدی ایجاد کنند، طرح نه به تهران را کلید زدند تا برای اولین بار هیات رئیسه اتاق ایران از حضور نماینده‌ای از پایتخت محروم بماند.
این در حالی بود که در اولین دوره فعالیت اتاق اصناف ایران بعد از تغییر ساختار تشکل‌های صنفی از مجامع تولیدی و توزیعی به اتاق‌های شهرستان‌ها و از شورای اصناف کشور به اتاق اصناف ایران، هیأت رئیسه اتاق اصناف ایران موفق شده بودند، اعتباری ویژه برای عالی‌ترین نهاد صنفی کشور ایجاد کنند و جایگاه اتاق و کرسی‌های آن در کمیسیون‌های اقتصادی و نهادهای مشورتی دولت چنان بود که رشک اهالی اتاق بازرگانی را برانگیخته بود.
طراحان این طرح که مرکزیت‌شان برخی شهرستان‌های همجوار تهران بود و از بدگمانی و بداخلاقی برخی چهره‌های صنفی تهران نیز استفاده می‌کردند انتقال قدرت از پایتخت به یکی دیگر شهرستان‌های استان تهران را پیگیری می‌کردند.
از آنجاییکه بزرگان و پیشکسوتان اصناف تهران مانع اصلی بودند، فاز اول طرح تخریب ایشان و تفرقه میان تهرانی‌ها بود که به دنبال موفقیت دراین بخش، فاز دوم طرح یعنی حذف تهرانی‌ها از هیأت رئیسه اتاق اصناف ایران کلید خورد که این مرحله نیز با موفقیت عملیاتی شد، اما در فاز سوم یعنی تقسیم مناسب، بین شرکا اختلاف افتاد و با انتخاب رئیس اتاق اهواز به عنوان رییس اتاق اصناف ایران، در نهایت طرح عقیم ماند و نظر طراحان اصلی آن تأمین نشد.
نتیجه این طرح و نبود نماینده‌ای از تهران در هیأت رئیسه اتاق اصناف ایران چه بود و چه شد و در این چهار سال بر اصناف چه گذشت و از اعتبار و عزتی که ماحصل قرن‌ها بزرگی اهالی بازار بود، چه میزان کاسته شد.
اینکه نبود نماینده یا نمایندگانی از پایتخت در هیأت رئیسه اتاق ایران، موجب کاهش قدرت و اعتبار این نهاد می‌شود به این معنی نیست که تهرانی‌ها تافته جدا بافته هستند و از نظر فردی بر اهالی بازار دیگر شهرستان‌ها برتبری دارند، بلکه به دلیل جایگاه تهران به عنوان پایتخت و عِده و عُده جامعه صنفی آن است که پشتوانه‌ای قدرتمند برای نمایندگان تهران محسوب می‌شود.

به واقع باید بپذیریم هرچه منتخبان اصناف در هیات رئیسه اتاق ایران، از پشتوانه صنفی و مردمی قدرتمندتری برخوردار باشند قدرت چانه‌زنی و مطالبه‌گری بیشتری دارند و همچنین نقش پایتخت در اقتصاد و انتظارات دولتمردان از ایشان موجب می‌شود تا در اتاق ایران نیز سطح تعامل بالاتر باشد.
متأسفانه خودخواهی و جاه‌طلبی برخی افراد موجب شده تا بار دیگر در آستانه انتخابات هیأت رئیسه اتاق اصناف ایران، جریان نه به تهران کلید خورده و اتفاقات ناخوشایند چهار سال گذشته تکرار شود.
اگرچه به واسطه اجرای اصلاحیه قانون نظام صنفی مصوب سال 1392، بسیاری از بزرگان و پیشکسوتان صنفی از حضور در هیأت رئیسه اتحادیه‌ها منع شدند، اما همچنان در ترکیب هیأت رئیسه اتاق اصناف تهران هستند معدود نفراتی که نسل بزرگان و پیشکسوتان بازار و اصناف هستند و اعتبار بالایی نزد قاطبه مردم، جامعه صنفی، وکلای ملت و دولتمردان دارند و همچنین جوانانی که به‌رغم جوانی اندوخته‌ای بالا از تجربه دارند و کم و کسری آن را دانش و روزآمدی ایشان جبران می‌کند.
با چنین تفاسیری باید حیله و دسیسه‌ای که بار دیگر طرح پلید نه به تهران را طراحی کرده است را خنثی کرد و قدم اول در این مسیر، مسؤلیت برعهده هیأت رئیسه اتاق‌های اصناف استان تهران است تا با انتخاب و حمایت از اعضای هیات رئیسه اتاق اصناف تهران با میزان رأی قابل قبول ایشان را راهی اتاق ایران کنند و در مقابل در مقام مطالبه‌گری از ایشان بخواهند افرادی منفعل نبوده چه برای حل مشکلات اصناف استان تهران و چه اصناف کل کشور مستمر تلاش کنند.
مرحله دوم نقش آفرینی نمایندگان اصناف سراسر کشور است که نباید دوباره از جریان نفاق و تفرقه را فریب بخورند و اجازه ندهند ایشان با خط کشیدن میان اهالی خانواده اصناف و تهرانی و شهرستانی کردن، میان اعضای این خانواده جدایی و تفرقه ایجاد کنند.
فراموش نکنیم نتیجه نبود نمایندگانی از پایتخت در اتاق اصناف ایران چه بر سر اصناف آورد، صدایشان خاموش، کرسی‌هایشان در نهادهای مشورتی تعطیل و هرکه از راه رسید نقش قیومت اصناف را به خود گرفت و کارنامه ضعیف و مردود دوره دوم فعالیت هیأت رئیسه اتاق اصناف ایران به خوبی مبین واقعیت‌ها است، واقعیتی که موجب شد اصناف تمامی کرسی‌های خود در نهادهای مشورتی و کمیسیون‌های اقتصادی دولت را از دست بدهند و هیأت رئیسه چنان درگیر جنگ قدرت باشد که فرصتی برای انجام وظایف خود نداشته باشد.
امید است در این دوره نمایندگان اصناف سراسر کشور در اجلاسیه اتاق اصناف ایران با منطق و خرد ورزی آینده‌ای بهتر برای خانواده صنفی خود رقم بزنند.